Czy refluks u dzieci jest wyleczalny? Leczenie GERD u dzieci nie jest prostym zadaniem. Często bagatelizują one zalecane niefarmakologiczne metody leczenia i nie przestrzegają zaleceń dietetycznych. Sama farmakoterapia nie jest w stanie złagodzić wszystkich objawów refluksu — konieczne jest również zmodyfikowanie dotychczasowego Czy rak jelita grubego jest wyleczalny? Rokowania zależą od stopnia zaawansowania choroby. Im zmiana zostanie wykryta wcześniej, tym większe jest prawdopodobieństwo pomyślności terapii. Całkowite wyleczenie możliwe jest w przypadku radykalnego zabiegu chirurgicznego. Rak jelita grubego w stadium rozsiewu jest chorobą nieuleczalną. występują często, głównie do płuc, a dynamika wzrostu choroby jest duża; rokowanie w tym typie raka jest niekorzystne. d. Pośrednią formą pomiędzy rakiem zróżnicowanym a anaplastycznym jest rak niskozróżnicowany (male diferentiatum). W przypadku dwóch ostatnich typów rokowanie jest gorsze. Leczenie raków nisko Nowotwór oka. 4. Diagnostyka nowotworu mózgu. Nowotwór mózgu najczęściej daje pierwsze objawy dopiero w zaawansowanym stadium. Może niepostrzeżenie rozwijać się latami, a także zajmować inne tkanki. Glejaka mózgu można rozpoznać na wynikach rezonansu magnetycznego z kontrastem i tomografii komputerowej. dyskomfort w jamie brzusznej. wzdęcia. brak łaknienia. utrata masy ciała. biegunka. nudności. Objawy występujące w wielu innych chorobach znacznie częstszych niż rak trzustki, jak chociażby zwykłe zatrucie pokarmowe, czy zespół jelita drażliwego. Sprawia to, że jego diagnostyka jest wyjątkowo trudna. Czy gronkowiec jest wyleczalny? Leczenie zakażeń gronkowcem nie jest proste. Wszystko zależy od stanu zdrowia pacjenta oraz tego, czy bakteria jest oporna na antybiotyki. Niestety częsta antybiotykoterapia oraz fakt, że gronkowcem zarażamy się w warunkach szpitalnych, powoduje, że oporność na działanie dostępnych środków przez . Co to jest rak gardła? Rak gardła powstaje na skutek niekontrolowanego przez organizm wzrostu nieprawidłowych komórek w obrębie jednej z trzech części anatomicznych gardła: nosogardła, gardła środkowego lub gardła dolnego. Jakie czynniki sprzyjają zachorowaniu na raka gardła? Do głównych czynników ryzyka zachorowania na raka gardła należą: picie alkoholu i palenie papierosów (zwłaszcza stosowanie obu tych używek jednocześnie), żucie tytoniu lub ziaren betelu, zakażenie ludzkim wirusem brodawczaka (human papilloma virus - HPV). Ponadto większą liczbę zachorowań stwierdza się w grupie osób po 65. roku życia, mężczyzn, osób rasy czarnej oraz narażonych na kontakt z niklem, azbestem i oparami kwasu siarkowego. Jakie są objawy nowotworów gardła? Objawami nowotworu gardła mogą być: zmiana brzmienia głosu, uczucie zatkania nosa, uporczywe krwawienia z nosa, trudności w oddychaniu przez nos, zatykanie się jednego ucha, zwłaszcza przy połykaniu, chrypka, trudności w połykaniu, uczucie przeszkody w obrębie gardła, uporczywy ból gardła, ból ucha, wyczuwalne zgrubienie w obrębie szyi, kaszel, problemy z oddychaniem, niewyjaśniona utrata masy ciała. Jak się rozpoznaje raka gardła? Pierwszym elementem badania w przypadku podejrzenia raka gardła jest zebranie dokładnego wywiadu. Lekarz zapyta o przebieg dolegliwości, choroby towarzyszące, przyjmowane leki oraz palenie papierosów, spożycie alkoholu i inne używki (np. popularne w niektórych rejonach Azji żucie betelu). Następnym krokiem jest ogólne badanie lekarskie, a następnie badanie laryngologiczne, obejmujące jamę ustną, nosową, krtań i wszystkie piętra gardła. Badanie to, będące elementem pełnej oceny larynogologicznej, wykonuje się za pomocą specjalnych lusterek oraz innych narzędzi wspomagających. Jeśli podczas badania uda się znaleźć miejsce, które może być ogniskiem choroby, lekarz pobiera wycinek błony śluzowej z tego miejsca. Uzyskany w ten sposób fragment tkanki zostanie zbadany pod mikroskopem. Badanie mikroskopowe pozwoli stwierdzić, czy zauważona zmiana jest nowotworem, czy nie, oraz czy jest to nowotwór złośliwy. Lekarz patolog oceniający tkankę pod mikroskopem może także określić, jakiego typu jest to nowotwór. Uzyskanie odpowiedniego materiału do badania mikroskopowego czasem wymaga innych działań, a decyzja o wyborze konkretnej metody zależy od rozmiarów i umiejscowienia podejrzanego ogniska. Niekiedy trzeba przeprowadzić biopsję chirurgiczną, czyli wyciąć fragment lub całą tkankę podejrzaną o rozrost nowotworowy, lub wykonać biopsję aspiracyjną cienkoigłową (pobrać komórki z ogniska choroby za pomocą odpowiedniej igły i strzykawki) czy też biopsję laryngoskopową (za pomocą elastycznego endoskopu wprowadzanego zazwyczaj przez nos do gardła). W przypadku stwierdzenia podejrzanych, powiększonych węzłów chłonnych okolic szyi i nad obojczykami, lekarz zazwyczaj zleca wykonanie biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (BAC) tych węzłów. Kolejnym ważnym elementem diagnostyki i oceny zaawansowania raka gardła są badania obrazowe. Można w tym celu wykonać badanie techniką: tomografii komputerowej, pozytonowej tomografii emisyjnej (PET), rezonansu magnetycznego lub RTG. Wspomniane wcześniej badanie endoskopowe (laryngoskopia), oprócz możliwości uzyskania materiału do badania mikroskopowego, pozwala także na ocenę zaawansowania choroby za pomocą bezpośredniego oglądania zmian nowotworowych w gardle. Jak się leczy raka gardła? Do głównych technik stosowanych w leczeniu raka gardła należą leczenie chirurgiczne, radioterapia i chemioterapia. W zależności od rodzaju, umiejscowienia oraz zaawansowania nowotworu, odpowiednie leczenie może objemować jedną z nich lub kombinację kilku metod. Chirurgia Rola leczenia operacyjnego jest w głównej mierze uzależniona od umiejscowienia zmian nowotworowych. W zależności od lokalizacji oraz rozmiarów guza, stosuje się różne zabiegi operacyjne. Często leczenie chirurgiczne łączy się z napromienianiem wykonywanym przed lub po operacji. W przypadku małych, ograniczonych zmian, możliwe jest zastosowanie chirurgii minimalnie inwazyjnej, czyli endoskopowej lub laserowej. Dzięki takim zabiegom udaje się w dużej mierze zachować funkcje fizjologiczne gardła oraz uniknąć wytworzenia rozległej, okaleczającej blizny. Niestety, w razie zmian bardziej zaawansowanych zwiększa się także rozległość zabiegu chirurgicznego. Czasem konieczne jest wycięcie części gardła wraz z częścią krtani oraz strunami głosowymi, co może powodować częściową lub zupełną utratę zdolności mówienia, przy zachowaniu zdolności połykania. W niektórych przypadkach elementem i następstwem leczenia operacyjnego jest wytworzenie tracheostomii, czyli sztucznego otworu na szyi, prowadzącego bezpośrednio do tchawicy, aby umożliwić pacjentowi oddychanie po zabiegu. Zazwyczaj tracheostomia z powodu raka gardła jest wytwarzana na stałe. U chorych, u których doszło do powstania przerzutów raka gardła w węzłach chłonnych szyi, może być koniecze usunięcie wszystkich węzłów chłonnych szyi. Radioterapia Leczenie napromienianiem, czyli radioterapia, polega na zastosowaniu promieniowania o dużej energii, w celu zniszczenia komórek nowotworowych. Ponieważ sąsiadujące z nowotworem zdrowe komórki ulegają zniszczeniu podczas napromieniania w równym stopniu jak komórki nowotworowe, stosuje się szereg metod mających ograniczyć niekorzystne działanie radioterapii. W przypadku napromieniania gardła jednym z elementów planowania leczenia jest wykonanie specjalnej maski, mającej utrzymywać głowę chorego w odpowiedniej pozycji podczas napromieniania, tak, aby zminimalizować działania niepożądane w okolicznych tkankach. W niektórych mało zaawansowanych przypadkach raka gardła, możliwe jest wyleczenie choroby przy użyciu wyłącznie radioterapii. Radioterapia jest nieodłącznym elementem leczenia raka gardła. W przypadku nowotworu nosowej części gardła jest to podstawowy sposób leczenia, natomiast gdy ma on lokalizację krtaniową, stosuje się ją zazwyczaj jako uzupełnienie leczenia chirurgicznego, przed lub po operacji. Chemioterapia Dodatkowym leczeniem, uzupełniającym możliwości chirurgii i napromieniania, jest chemioterapia. Pomaga ona w zniszczeniu tkanek raka gardła zwłaszcza u chorych na bardziej zaawansowany nowotwór. Terapia celowana W przypadku niektórych rodzajów nowotworów gardła można zastosować specjalny rodzaj leczenia, określany jako leczenie celowane. Polega ono na stosowaniu preparatów uszkadzających jedynie komórki nowotworu. Wiele takich leków jest obecnie poddawanych badaniom klinicznym. Czy można uniknąć zachorowania na raka gardła? Istnieje szereg zachowań, które mogą zmniejszyć ryzyko zachorowania na nowotwór złośliwy gardła. Należą do nich: zaprzestanie używania tytoniu w jakiejkolwiek postaci, ograniczenie spożycia alkoholu, unikanie betelu, ograniczenie ekspozycji na czynniki chemiczne, takie jak nikiel, azbest, kwas siarkowy, unikanie zachowań zwiększających ryzyko zakażenia jamy ustnej HPV (seks oralny). Rak języka rokowania Rak języka jak wygląda Rak języka w jakim wieku Początkowe stadium raka leczy się operacyjnie. Wcześnie wykryty rak języka w znacznej większości jest uleczalny. W przypadku znacznego zaawansowania choroby często wykonuje się kilka operacji chirurgicznych, w których zdarza się potrzeba usunięcia części lub całego języka. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Czy rak języka jest wyleczalny”… Rak języka rokowania Rokowanie. W raku języka jest zwykle niepewne. Po leczeniu w ciągu pierwszych 8 miesięcy (najczęściej) mogą pojawić się przerzuty do węzłów chłonnych lub częściej wznowa miejscowa (na języku). Śmiertelność u chorych z rakiem języka wynosi zwykle 40-50%. Rak języka jak wygląda Nowotwór języka którym jest rak języka w zależności od umiejscowienia może wywoływać następujące objawy: czerwone lub białe plamy na języku, które nie znikają chroniczny ból gardła. krostkę na języku, która nie znika. Rak języka w jakim wieku Rak języka to nowotwór złośliwy. Najczęściej występuje u mężczyzn po 60. roku życia, którzy palą papierosy i nadużywają wysokoprocentowego alkoholu. Pierwsze objawy zwykle są niespecyficzne, co sprawia, że choroba rozpoznawana jest późno, a to przyczynia się do pogorszenia rokowania chorych. Rak gardła to choroba, której leczenie wymaga współpracy laryngologa i onkologa. Dopiero po badaniu przedmiotowym i zinterpretowaniu wyników badań histopatologicznych, lekarz może podjąć decyzję o dalszym postępowaniu. Sprawdź, jakie badania przeprowadza się w celu zdiagnozowania raka gardła, jak wygląda leczenie tego typu nowotworu i którzy pacjenci rokują najlepiej. Rak gardła to choroba, której leczenie wymaga współpracy laryngologa i onkologa Leczenie raka gardła obejmuje farmakoterapię, radioterapię, chemioterapię, a także zabiegi operacyjne, które polegają na wycięciu części, a nawet całości gardła wraz z guzem nowotworowym. W skrajnych przypadkach możliwe jest jedynie leczenie paliatywne. Decyzję, która metoda leczenia jest najlepsza dla pacjenta, podejmuje lekarz po analizie wyników badań. Rak gardła - diagnostyka W przypadku podejrzenia raka gardła lekarz w pierwszej kolejności wykonuje badanie endoskopowe. Inną metodą badania może być laryngoskopia, czyli dokładne badanie całego aparatu głosowego. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, lekarz pobiera wycinki tkanki nowotworowej do biopsji. Ostateczne rozpoznanie stawia się bowiem w oparciu o badanie histopatologiczne. Pomocne są także badania obrazowe, takie jak RTG, tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny (MRI) oraz pozytonowa emisyjna tomografia komputerowa (PET). Rak gardła - rokowania Najlepsze rokowania mają pacjenci, u których rozpoznano chorobę we wczesnym stadium rozwoju. Wczesne postaci choroby dają 90% przeżycie 5 lat od momentu rozpoznania. Jednak chorych bardzo rzadko niepokoją pierwsze objawy raka gardła, ponieważ są podobne do zwykłej infekcji układu oddechowego. Dlatego najczęściej chorobę diagnozuje się w zaawansowanym stadium. Wówczas najlepiej rokują pacjenci z rakiem części ustnej gardła. W ciągu 5 lat od rozpoznania choroby przeżywa ok. 70 proc. chorych. W przypadku nowotworu jamy nosowo-gardłowej rokowania nie są korzystne. Jak pokazuje doświadczenie lekarzy, większość osób, u których zdiagnozowano ten typ raka gardła, umiera w ciągu 5 lat od rozpoznania choroby. Jednak do najgorzej rokujących nowotworów nie tylko gardła, lecz także głowy i szyi, należy rak krtaniowej części gardła. Jak wynika z badań, w ciągu 5 lat od momentu rozpoznania, przeżywa jedynie co piąty pacjent. Rak gardła - leczenie Możliwości leczenia zależą od wielu czynników, takich jak stadium zaawansowania choroby, położenie guza, wieku chorego i innych chorób, z którymi się zmaga. Farmakoterapia W przypadku zdiagnozowania raka gardła najczęściej stosuje się Cetuksymab (Erbitux), który hamuje rozrost komórek nowotworowych. Zwykle jest on kojarzony z radioterapią (w zaawansowanym stadium choroby) i chemioterapią (w chorobie nawracającej i/lub z przerzutami). Radioterapia We wczesnym stadium choroby pomocna może być radioterapia. W zaawansowanym stadium choroby radioterapia może być połączona z chemioterapią i leczeniem chirurgicznym. Mikrolaryngoskopia Zmiany nowotworowe, które są ograniczone do powierzchni gardła lub strun głosowych, mogą być usunięte podczas operacji endoskopowej, przy pomocy konwencjonalnych narzędzi mikrochirurgicznych (kleszczyki) lub przy pomocy promienia lasera CO2. Laryngektomia W przypadku mniejszych guzów umiejscowionych w dolnej części gardła, lekarz może zastosować laryngektomię - zabieg polegający na częściowym lub całkowitym wycięciu krtani. Po zabiegu większość pacjentów zachowuje zdolność mówienia i oddychania. W skrajnych przypadkach konieczne jest usunięcie całej krtani. Wtedy tchawica zostaje połączona z otworem w gardle, aby umożliwić pacjentowi oddychanie. Tylko u nielicznych pacjentów konieczne jest usunięcie części lub całości gardła (pharyngectomy). Chirurgiczne usunięcie całego gardła zazwyczaj obejmuje usunięcie strun głosowych. Podczas operacji lekarz przebudowuje lub odtwarza gardło w celu ułatwienia przełykania. (123rf) Rak gardła ma bardzo złe rokowania Rokowania w nowotworach gardła na ogół są bardzo złe. Jednakże, wczesna wykrywalność tego rodzaju raka jest warunkiem koniecznym do szybkiej i skutecznej interwencji lekarzy. Ale jak go rozpoznać, gdy objawy potrafią być naprawdę nietypowe? Nowotwór gardła rozwija się w nosogardle, gardle środkowym czy w obrębie gardła dolnego. Powstaje na skutek gwałtownego i nieprawidowego przyrostu komórek. W Polsce problem ten dotyczy około 2,7 proc. mężczyzn i 0,4 proc kobiet. Większość zachorowań występuje po ukończeniu pięćdziesiątego roku życia. Na następnym slajdzie obejrzysz WIDEO Co to jest rak przełyku? Rak przełyku to nowotwór złośliwy rozwijający się w przełyku. W zależności od typu komórek, z których wywodzi się ten nowotwór, może mieć budowę płaskonabłonkową (ta postać rozwija się przede wszystkim w górnej i środkowej części przełyku) lub gruczołową (w dolnej części przełyku). Jakie są czynniki ryzyka zachorowania na raka przełyku? W Polsce główne czynniki ryzyka to palenie tytoniu i spożywanie alkoholu – dotyczy to przede wszystkim raka płaskonabłonkowego. W przypadku raka gruczołowego rozwijającego się w dolnej części przełyku istotnym czynnikiem ryzyka jest tzw. refluks żołądkowo-przełykowy, w którego następstwie może dojść do zniszczenia prawidłowego nabłonka występującego w przełyku i zastąpienia go przez inny typ nabłonka (tzw. metaplazja jelitowa albo przełyk Barreta), a następnie do rozwoju raka w obrębie tego nieprawidłowego nabłonka. Jakie są objawy raka przełyku? Rak przełyku przez długi czas przebiega bezobjawowo. Dolegliwości pojawiają się, kiedy dojdzie do zwężenia przełyku, które powoduje utrudnione połykanie pokarmów – najpierw stałych, a następnie płynnych. Najczęstsze objawy do trudności z przełykaniem pokarmów stałych (tzw. dysfagia), niezamierzone zmniejszenie masy ciała i ból towarzyszący połykaniu kęsów pokarmu (tzw. odynofagia). Rzadziej występuje duszność, kaszel, chrypka i ból w klatce piersiowej za mostkiem. Postęp choroby prowadzi do niedożywienia i wyniszczenia, niedoborów pokarmowych. Jeśli w przebiegu raka przełyku dojdzie do przerzutów, występują wtedy objawy związane z narządem, który został zajęty przez przerzuty. Dzieje się tak w przypadku znacznego zaawansowania choroby, np. może dojść do powiększenia się węzłów chłonnych, zwłaszcza nad lewym obojczykiem, powiększenia wątroby. W jaki sposób rozpoznaje się raka przełyku? Kiedy pacjent zgłasza się do lekarza, podając objawy wskazujące na występowanie raka przełyku, oprócz zebrania wywiadu oraz zbadania pacjenta, lekarz kieruje na badania dodatkowe, które są niezbędne do potwierdzenia lub wykluczenia rozpoznania. Najważniejszą metodą diagnostyczną, które umożliwia lekarzowi obejrzenie wnętrza przełyku jest endoskopia. Badanie do polega na wprowadzeniu przez usta do przełyku wąskiej giętkiej rurki, za pomocą której lekarz może obejrzeć błonę śluzową przełyku oraz – w razie potrzeby – pobrać materiały do badania mikroskopowego. Podczas endoskopii często stosuje się specjalne metody ułatwiające lekarzowi dostrzeżenie wczesnych zmian nowotworowych w obrębie nabłonka wyścielającego wnętrze przełyku (np. użycie odpowiedniego barwnika lub obrazowanie z użyciem światła o odpowiedniej długości fali). W diagnostyce guzów przełyku stosuje się także ultrasonografię endoskopową (tj. endoskop wyposażony w głowicę ultrasonografu). Dzięki temu można ocenić budowę ściany przełyku (w tym także głębokość, na jaką sięga guz przełyku; możliwa jest również ocena, czy guz ten wychodzi poza ścianę przełyku i – być może – sięga do sąsiednich narządów; za pomocą endosonografii można także ocenić okołoprzełykowe węzły chłonne, a nawet wykonać ich biopsję!). To bardzo istotne informacje, na ich podstawie bowiem dokonuje się tzw. oceny zaawansowania miejscowego raka. W diagnostyce raka przełyku ocenia się także jamę brzuszną (zwykle wykonuje się USG brzucha) oraz płuca (RTG klatki piersiowej). Badania te, wykonywane rutynowo w przypadku oceny zaawansowania większości nowotworów złośliwych, pozwalają ustalić, czy doszło do utworzenia przerzutów odległych w płucach, wątrobie i innych narządach. Inne badania obrazowe wykonuje się w zależności od potrzeb – często korzysta się zwłaszcza z tomografii komputerowej klatki piersiowej i szyi. W jaki sposób leczy się raka przełyku? Metoda leczenia raka przełyku zależy od lokalizacji, czyli odcinka przełyku, w którym nowotwór się rozwinął, jego typu histologicznego (rak płaskonabłonkowy lub gruczołowy) i zaawansowania. W przypadku wszystkich postaci raka, które rozwinęły się w piersiowym lub brzusznym odcinku przełyku, leczenie z wyboru to operacja. Polega ona na wycięciu przełyku – zazwyczaj konieczne jest jednoczesne otwarcie klatki piersiowej i jamy brzusznej, czasem wykonuje się także dodatkowe cięcie na szyi. Po wycięciu przełyku brakujący odcinek przewodu pokarmowego zastępuje się zazwyczaj przesuniętym do klatki piersiowej żołądkiem albo odpowiednio przygotowanym fragmentem jelita grubego lub cienkiego. Jeśli pacjent z powodu innych chorób towarzyszących nie może zostać zoperowany, wówczas leczenie polega zwykle na zastosowaniu radiochemioterapii. W przypadku raka rozwijającego się w szyjnej części przełyku leczeniem z wyboru jest nie operacja, a radiochemioterapia. U pacjentów, u których doszło do zwężenia przełyku w stopniu uniemożliwiającym przyjmowanie pokarmów, wykonuje się udrożnienie zwężonego odcinka za pomocą odpowiednich narzędzi (np. tzw. stentów, czyli rozprężających się rurek wykonanych z metalowej siatki). Stosuje się także inne metody, takie jak elektrokoagulacja, terapia laserowa lub koagulacja argonowa. W rzadszych, bardziej zaawansowanych przypadkach można wykonać także zabieg wytworzenia tzw. gastrostomii przezskórnej, czyli połączenia żołądka ze skórą, dzięki czemu pacjent może być odżywiany. Jak wspomniano, chorzy na raka przełyku są zwykle wychudzeni – niedostateczny stan odżywienia bardzo istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych, dlatego tak istotne jest przedoperacyjne przygotowanie żywieniowe. W przypadku raka przełyku o niewielkim zaawansowaniu i lokalizacji innej niż szyjna, leczenie rozpoczyna się od operacji. Jednak w przypadku większego zaawansowania wyjściowego zaleca się, aby leczenie operacyjne poprzedzić skojarzoną radiochemioterapią. Należy jednak zaznaczyć, że wciąż trwają badania nad właściwą sekwencją leczenia chorych na raka przełyku. Nie ulega jednak wątpliwości, że – z wyjątkiem raka szyjnego odcinka przełyku – najważniejszym etapem leczenia jest operacja wycięcia przełyku. Jakie jest rokowanie u chorych na raka przełyku? Ze względu na to, że choroba zostaje zazwyczaj rozpoznana dopiero w zaawansowanym stadium, większość pacjentów przeżywa tylko kilka miesięcy. Średni odsetek przeżyć 5-letnich wynosi 5–10%.

czy rak gardła jest wyleczalny